Rzadko znajduje szczęście, często kończy tragicznie. Skazana jest na tęsknotę za jednym partnerem - tym idealnym, którego poszukuje przez całe życie. Żyje w poczuciu niekompletności. jeśli spotka ów poszukiwany ideał, co zdarza się niezwykle rzadko, Jej życie staje się rajem na Ziemi. Jeśli spotka kogoś zbliżonego do ideału może być szczęśliwa. Przeciętny człowiek z którym wiąże się nie jest w stanie Jej zrozumieć. Czasem popada w samotną zadumę (jak gdyby tęskniąc za ukochanym bratem, który poległ). Kontynuując poszukwania swego ideału wiele razy spotyka się z zupełnym brakiem zrozumienia swoich pragnień. Zdesperowana, zaczyna coraz cześciej zmieniać partnerów.
Jest wrażliwa, utalentowana i sprawia wrażenie opuszczonej. Jest nia rzeczywiście.
Seks nie jest dla Niej obojętny, szuka jednak znacznie pełniejszego partnerstwa. Nie ma kompleksów i zahamowań, łatwo oddaje się oczarowując partnera swoim zachowaniem. Fizyczna rozkosz nie daje Jej pełnej satysfakcji. Często nie osiąga orgazmu w pełnowartościowym poniekąd stosunku. Odrzuca jednego po drugim znakomitych partnerów. Chcąc potwierdzić swą atrakcyjność próbuje ich coraz więcej. Nadal poszukuje za cenę przykrych doswiadczeń.
Czas biegnie, mijają lata średnie. Desperackie poszukiwania szczęścia ustępują miejsca dążeniu do zapomnienia. Rozwiazłość, alkohol, tani seks - wszystko to ma zabić tęsknotę i wrażliwość, poczucie osamotnienia i porażki życiowej.
Dążenie do samozniszczenia jest ostatnim stadium poszukiwania brata astralnego, bez którego życie jest dla Niej nędznym żartem. Bywa, że doprowadza to do samóbojstwa - powrotu w Kosmos - gdzie być może znajdzie tego, którego tak bardzo pragnęła.
Powinna unikać projektowania swoich wyobrażen na partnerów, gdyż uniemożliwia Jej to dostrzeganie Ich rzeczywistych zalet, i nie zamykać się tak hermetycznie w sobie, gdyż nawet ów poszukiwany ideał może nie zdołac przedostać się tam.
Podobnie jak Jego siostra astralna poszukuje swojej bratniej duszy. Proces ten przybiera formę bezlitosnego perfekcjonizmu. Oczekuje i wymaga. Swe kolejne partnerki poddaje swoistemu egzaminowi, stale podnosząc wymagania. Każda nowa znajomość napawa go nadzieją ; prędzej, czy później znajduje jednak w partnerce wady. Kolejnym rozczarowaniom towarzyszą objawy złości czyniące z Niego w miare upływu czasu wroga kobiet. Kiedy, w kolejnym związku, osiąga już stadium świadomości popełnionego błędu, staje się zdolny do sadyzmu. Wymaga ujawnienia wszystkich myśli i motywów nazywając to szczerością, aby następnie udowadniać istnienie rzekomych intencji partnerki. Ze swojej strony szczery jest jedynie w wytykaniu wad i błędów, które nastepnie poddaje analizie i wyjaśnia. Doprowadza do zupełnego załamania poczucia własnej wartości u partnerki, w tym - Jej poczucia wartości jako kobiety. Rezultatem Jego działalności jest często ozięblość lub inne nieprawidłowości w życiu seksualnym, które poddaje z kolei klinicznej analizie zawsze dostrzegając winę po stronie partnerki. Jej niezdolność do przeżywania orgazmu z Nim uznaje za Jej niesprawność podczas, kiedy w rzeczywistości sam jest jego przyczyna.
Sfrustrowany i zrezygnowany do ostatecznych granic może oddać się świadomemu wywoływaniu wrogości i nienawiści. Swego ideału nigdy właściwie nie znajduje. Może jednak zostać znaleziony przez kobietę, której siła i odwaga pozwolą - w długim i żmudnym procesie - nauczyć Go zrozumienia Jej potrzeb.
jeśli poszukiwał długo, zdążył wytworzyć sobie mit samowystarczalności i wiarę, że nikogo nie potrzebuje. Faktycznie jednak nikt nie potrzebuje miłości bardziej, niż On i stąd ów mit, który jest typową postawą samoobronną. Kobieta, która Go znalazła, musi Go przetrzymać i wychować, być stanowczą po to, aby zdominować wady, których pełen jest wprawdzie każdy człowiek, ale które u Niego znajdują szczególny wyraz.