Kiedy prawdziwy autorytet naukowy poświęca czas na popularyzowanie wiedzy, ma to inny smak, niż gestykulacje "ekspertów" telewizyjnych (i spokrewnionych). Po raz drugi udzielam głosu profesorowi Lucowi Montagnier, laureatowi nagrody Nobla z medycyny (za wyizolowanie wirusa HIV).
"Pewności i niepewności na temat koronawirusa i szczepionek"
1. Koronawirusy, generalnie, nie są niebezpieczne
Są odpowiedzialne za zespoły grypowe. SARS-CoV-2 może być również odpowiedzialny za przejściowe zaburzenia niektórych zmysłów (smaku, węchu, a nawet słuchu). Mogą wystąpić komplikacje, jeśli choroba nie jest wcześnie leczona. Najgroźniejsze powikłania to powikłania oddechowe (zakażenie i niewydolność oddechowa wymagająca pomocy) oraz sercowe (zapalenie mięśnia sercowego i zapalenie osierdzia), które zagrażają życiu. Dotyczą one głównie osób z chorobami współistniejącymi (nadwaga-otyłość, cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, immunosupresja, itp.)
W procesie mutacji oryginalny wirus przekształca się w "warianty". Na szczęście, warianty te zmniejszają swoją patogeniczność w miarę ewolucji.
2. SARS-CoV-2 ma pochodzenie naturalne, niemniej jest chimerą
Z którego laboratorium wymknął się, nie wiem. Laboratorium w Wuhan, w Chinach, obecnie bardzo znane, zostało zainaugurowane w obecności najwyższych osobistości francuskich.
SARS-CoV-2 jest wirusem RNA. Zaskakująco odnajduje się w nim fragmenty:
a) wirusa HIV (AIDS), który również jest wirusem RNA. Jest na tyle niestabilny (zmienny), że od 1982 r. naukowcy poszukują szczepionki przeciwko niemu.
Fragmenty RNA z SARS-CoV-2 są identyczne z sekwencjami w genomie wirusów HIV-1 i HIV-2. Są usytuowane w regionie genu, który zajmuje się kodowaniem białka Spike - tego, które umożliwia koronawirusowi przyczepianie się do komórek, w których następnie namnaża się.
Pomimo, iż owe sekwencje wirusa HIV są niewielkie, są w stanie kodować antygeny otoczki białka HIV.
b) Plasmodium falciparum - pasożyta wywołującego malarię, przeciwko któremu naukowcy równie intensywnie poszukują szczepionki.
New Microbes New Infect. 2020 Nov; 38: 100817. Opublikowano online 2020 Nov 19.
doi: 10.1016/j.nmni.2020.100817
Wspólne regiony immunodominujące SARS-CoV-2 i Plasmodium falciparum mogą tłumaczyć słabą obecność Covid-19 w pasie endemicznym malarii - M.A.M. Iesa, et al.
Skąd wzięły się te dwa fragmenty/sekwencje w wirusie SARS-CoV-2? Możliwe, że są konsekwencją poszukiwań szczepionek przeciwko AIDS i malarii. Możliwe.
Ich obecność w SARS-CoV-2 wymagała bardzo fachowej manipulacji ze strony człowieka.
W przeciwieństwie do wirusa grypy (również koronawirusa), którego genom składa się z 8 nici RNA, co czyni go bardzo niestabilnym, wirus SARS-CoV-2 posiada 1 nić RNA. Rzadkość.
3. Zarówno wirusy DNA, jak i RNA są zbudowane z zasad azotowych, które należą do nukleotydów
Każdy żywy organizm zawiera 5 zasad azotowych (cząsteczek zawierających kilka atomów azotu), które oznacza się przy pomocy liter (A, T, G, C, U): A - Adenina, T - Tymina, G - Guanina, C - Cytozyna i U - Uracyl.
DNA, czyli kwas dezoksyrybonukleinowy, znajduje się w jądrze komórki.
RNA, czyli kwas rybonukleinowy, powstaje z DNA w wyniku transkrypcji w jądrze komórki. Rybosomy tego RNA, czyli małe fabryki obecne w komórce, wytwarzają białka w procesie translacji.
DNA i RNA zbudowane są z sekwencji nukleotydów. Każdy nukleotyd zawiera grupę fosforanową, cukier (rybozę lub deoksyrybozę) oraz zasadę azotową (lub zasadę nukleinową).
Nukleotydy sklejają się ze sobą tworząc sploty RNA i/lub DNA. To właśnie zasada azotowa decyduje o różnicy między nukleotydami.
Zasada może wiązać się wyłącznie z inną zasadą.
W DNA cztery kolejne zasady azotowe to A-T i G-C. Są przyłączone do cukru, dezoksyrybozy, stąd nazwa Kwas dezoksyrybonukleinowy...
DNA ma bardzo stabilną strukturę podwójnej helisy składającej się z dwóch splecionych nici.
Gęstość DNA wynosi 1.7, ponieważ zawiera on dodatkową cząsteczkę wody wraz z dezoksyrybozą.
W RNA, 4 zasady azotowe lub "litery", które następują po sobie to A-U i G-C. Są przyłączone do cukru rybozy, stąd nazwa Kwas rybonukleinowy...
RNA jest kopią regionu jednej z dwóch nici DNA. RNA ma zazwyczaj pojedynczą niezależną nić.
Wiązania G-C są silniejsze od wiązań A-U.
Wiązania G-C są obecne w szczepionkach mRNA, aby utrzymać się dłużej w organizmie.
Genom SARS-CoV-2 składa się z 30.000 "liter", po raz pierwszy opublikowanych 11 stycznia 2020 roku.
Genom człowieka składa się z 3 miliardów "liter".
4. Warianty są tym częstsze, im wyższe jest wyszczepienie populacji
Koronawirus, jak wszystkie wirusy RNA, posiada dużą zdolność do mutacji.
Po wniknięciu do komórek ludzkich żyje i namnaża się. W tym celu kopiuje swój genom wewnątrz zainfekowanej komórki, co polega na skopiowaniu każdej "litery" (zasady) jego kawałka łańcucha RNA. W zainfekowanej komórce tworzą się nowe cząstki wirusa, zawierające kopie jego RNA. Przedostają się do innych komórek i zarażają je.
Wniknięcie wirusa do zdrowej komórki organizmu jest możliwe dzięki białku Spike, które tworzy otoczkę-koronę koronawirusa. Przyczepia się ono do receptorów komórki, zwanych ACE2, których najwięcej znajduje się w płucach i w jelicie cienkim.
Przyczepione do receptorów ACE2, białko Spike otwiera komórki podobnie jak klucz otwiera drzwi.
Im więcej ludzi się szczepi, tym więcej powstaje nowych wariantów. Wynika to z mutacji w samym białku Spike. Wirus jest sprawny w wymykaniu się szczepionkom, które stają się tym mniej skuteczne, im częściej się ich używa. Szczepionki straciły już 50% skuteczności przeciwko wariantowi Delta.
Kiedy koronawirus kopiuje swój genom, zachodzą błędy: jedna litera może zostać zastąpiona inną (substytucja), dodana (insercja) lub usunięta (zapomniana). To daje mutacje. Mutacje pojawiają się przypadkowo. Nie wiemy, kiedy i w którym miejscu RNA pojawią się. Nie wiemy na której cząstce białka pojawią się. Nie wiemy, jaki błąd zaistnieje. Mutacja to normalne zjawisko u wszystkich wirusów.
Szczepionki mRNA wstrzykują do organizmu ludzkiego informację RNA (genetyczną), która prowokuje organizm do wytworzenia dużej ilości białka Spike. W odpowiedzi, układ odpornościowy naszego organizmu (jeśli jest wystarczająco silny) wytwarza przeciwciała przeciwko owemu białku Spike (dopisek tłumacza: czyli wytwarza przeciwciała przeciwko temu samemu białku, które wyprodukował na żądanie mRNA) po to, aby zapobiec powikłaniom choroby.
Mutacje białka Spike są uważnie śledzone przez naukowców. Do 15 grudnia 2020 r. naukowcy, którzy analizują koronawirusy w Wielkiej Brytanii, zidentyfikowali aż 1777 mutacji zmieniających białko Spike.
Stwierdzono, że w przypadku SARS-CoV-2, co miesiąc pojawiają się ±2 nowe mutacje.
Wirus jest sprytniejszy od szczepionek. Mutuje na białku Spike wytworzonym w efekcie szczepienia. Ergo: szczepienia faworyzują pojawianie się wariantów.
Warianty mogą stać się bardziej zaraźliwe, ale nie zapominajmy, że są mniej niebezpieczne (dopisek tłumacza: mniej niebezpieczne od oryginału z Wuhan).
5. Zadaniem szczepionek mRNA jest wytwarzanie białka Spike, które jest antygenem toksycznym
Po przyjęciu szczepionki mRNA (Pfizer i Moderna) lub rekombinowanej szczepionki białkowej (Johnson & Johnson), układ odpornościowy potrafi zwalczać białko Spike wytwarzając przeciwciała przeciwko niemu. Te przeciwciała będą prawdopodobnie krótkotrwałe, skąd przewidziane okresowo dawki przypominające. Trzecia dawka jest już na tapecie, czwarta zbliża się wielkimi krokami.
Osoby zaszczepione dysponują systemem obronnym, który fabrykuje przeciwciała wyłącznie przeciwko proteinie Spike (anty-S), która została wpuszczona do ich krwiobiegu.
Osoby niezaszczepione, które przeszły Covid (objawowy lub bezobjawowy), dysponują dwoma rodzajami przeciwciał w krwiobiegu. Poziom tych przeciwciał można mierzyć przy pomocy prostego badania krwi. Chodzi o:
- przeciwciała przeciwko białku Spike (anty-S);
- przeciwciała przeciwko białku N (anty-N), czyli przeciwko nukleokapsydowi wirusa, który chroni jego genom.
Przeciwciała anty-N mogą utrzymywać się w organizmie przez długi czas (przynajmniej 8 miesięcy *), a - być może - przez całe życie (przyszłość pokaże) zakładając, że układ odpornościowy danej osoby funkcjonuje prawidłowo.
* Pamięć immunologiczna w stosunku do SARS-CoV-2 ocenia się na do 8 miesięcy po zakażeniu. Dan JM, et al. Science. 2021. PMID: 33408181
Tak więc ochrona immunologiczna po przejściu Covidu może być lepsza i dłuższa, niż po szczepionce.
W stosunku do osób, które przeszły Covid - co dotyczy przynajmniej 10 milionów osób - wstrzykiwanie jednej nawet dawki szczepionki mRNA jest aberracją naukową. Posiadają oni wystarczająco dużo przeciwciał, aby uporać się z nowymi wariantami lub przechorować je lekko.
6. Przyszłość wirusa
Odizolowany, umiera. W komórce może się namnażać i mutować w wariant bardziej zakaźny, ale mniej niebezpieczny.
Komórki zakażone wirusem stają się komórkami zapalnymi, które mogą być dodatkowo zakażone bakteriami obecnymi w mikrobiocie układu oddechowego.
SARS-CoV-2 i szczepionki przeciwko niemu nie są w żaden sposób porównywalne z wirusami i szczepionkami przeciwko błonicy, tężcowi i polio (DTP), odrze, śwince i różyczce (MMR), ospie wietrznej czy nawet gruźlicy.
Aby szczepionka mRNA była skuteczna, potrzebny jest dobry układ odpornościowy u osoby, która zaszczepia się.
Szczepionki mRNA nie są skuteczne w stosunku do osób cierpiących na immunopatię (niedobór immunologiczny).
7. Masowe szczepienia podczas epidemii są nonsensem, podnoszącym niepożądane skutki. Epidemiolodzy o tym wiedzą
W Europie jest aktualnie bardzo trudno zapoznać się z rzeczywistą ilością skutków ubocznych i ewentualnych zgonów związanych ze szczepionkami w poszczególnych krajach.
/.../ (1)
8. Natura jest silniejsza od naukowców
Natura dostosowuje się, używając serii harmonicznych, które znają artyści, ale o których naukowcy wiedzą niewiele.
W koronawirusach, podobnie jak w naturze, manifestuje się Ciąg Fibonacciego .
Wszystkie warianty SARS-CoV-2 zawierają ciągi Fibonacciego (poczynając od stosunku nukleotydów A-U do G-C). Szczepionki mRNA - używając silnych wiązań G-C - nie zawierają ich.
Konsekwencja: szczepionkom mRNA trudno jest zaadaptować się (do cyklu naturalnego). Stąd zapowiedzi producentów, że będą modyfikować mRNA tyle razy, ile będzie to potrzebne.
/.../ (2)
Luc Montagnier
6.09.2021
(1) wyciąłem wywód, ponieważ temat został lepiej rozpracowany we wpisie Szczepienia w świetle faktów (2)
(2) pominąłem punkty 9. i 10. wywodu. Są francusko-francuskie (przynajmniej na razie).
Podsumowując z nich to, co powinno być zrozumiałe w kraju:
— unikać szczepień, kiedy nie są wskazane;
— nie szczepić ludzi, którzy są w dobrym stanie zdrowia;
— nie szczepić kobiet w ciąży;
— leczyć wcześnie chorych dostępnymi, sprawdzonymi i tanimi już lekami.
W ostatniej, powyżej cytowanej materii, lekarze polscy, o ile mi wiadomo, posiadają nadal o niebo więcej wolności w wystawianiu recept na leki, niż francuscy.
I chwała.
Korekta: Barbara Bernacka