Cygański tabor

luty 1996

Na skraju lasu, pod nieba sklepieniem,
płynie powoli życie koczownika.
Cygański tabor objął w swe władanie,
małą polankę w pobliżu strumyka.

Wędrowny obóz kolorem się mieni,
ognisko płonie, smugę dymu niesie.
Pieśń o wolności, taniec, radość życia,
wieczorne echo roznosi po lesie.

Lipowe skrzypki, w nich dusza zaklęta,
cygańska dola i posmak swobody,
w melodii rzewnej dźwięczą łzy ukryte,
zręcznie schowane pod maską pogody.

W trawie kolejny zagubiony cekin.
Tabor już odjechał - pustki nic nie zmieni.
Każdy z nas odnajdzie trochę cech cygana,
co wolność w życiu ponad wszystko ceni.

mediateka.ngo.pl